เนื้อเรื่องย่อ :

คำสวดบรมาจารย์

แพละล่องท่องคลื่นหยก (กังจาฮุงเง็กลั่ง)
บ้องไฟไขกุญแจทอง (กวงกื๋อไคกิมซ้อ)
ห้าปากร่วมทางเดียวกัน (โง้วเข้าเซียงกั่งเกี๊ย)
เก้าสิบไร้เราและเขา (เก้าจั๊บบ้อปิอั๊ว)

นี่เป็นวลีสี่ประโยคของตะโมภิขุ มหาสงฆ์ชาวชมพูทวีป ที่ได้จารึกโปรดสัตว์ในแผ่นดินจีนและก่อตั้งวัดเสียวลิ้มยี่ขึ้นเป็นอนุสรณ์ก่อนมรณภาพ บรรพชิตผู้เปี่ยมปริยัติรูปน ถูกชนชาวจีนทั้งประเทศยกขึ้นเป็นบรมาจารย์ ในด้านวิชาฝีมือเรียกนามว่าตักม้อโจวซือ และวลีสี่ประโยคก่อนมรณภาพที่ดังออกจากปาก ก็ได้ถูกสลักไว้บนหน้าผาสูงชันของทำนบน้ำอู้มึ้ง (เล่งมึ๊ง….ประตูมังกร) ลำน้ำฮวงโห ด้วยฝีมือของปฏิมากรชั้นยอด จึงเป็นอักษรที่เด่นชัดถนัดตา ไม่ลบเลือนไปตามกาลเวลาที่ถูกแดดลมฝนกัดกร่อน
วลีสี่ประโยคของบรมาจารย์ตักม้อนี้ ได้เป็นปริศนาที่ไม่มีผู้ใดคลี่คลายอธิบาย นับแต่กษัตริย์เนี่ยบู๊เต้ในแผ่นดินน่ำปั๊กเชี้ยวจวบจนปัจจุบัน ก็เป็นเวลากว่าพันปี แต่ความลึกล้ำนี้ยังคงเป็นเงื่อนงำอยู่ในความสนใจของชนชาวบู๊ลิ้ม และบรรพชิตที่ศึกษาปริยัติธรรมทั้งหลาย
แต่ชนชาวบู๊ลิ้มต่างเชื่อมั่นว่า คำสวดที่เป็นวลีสี่ประโยคของบรมาจารย์ตักม้อ ต้องแฝงหลักวิชาต่อสู้อันสูงสุดไว้ชุดหนึ่งเป็นแน่นอน ดังนั้น ตลอดเวลาเป็นพันปีมา มิทราบมีนักสู้ผู้ทรงฝีมือและสงฆ์อาวุโสสูงมากน้อยเท่าใด ที่ทุ่มเทกำลังใจและความคิดมาค้นคว้าความหมายของวลีสี่ประโยคอย่างคร่ำเคร่ง….จนกระทั่งตายไป
เหล่าที่สำแดงท่าทีชัดเจน หนักแน่นกว่าทุกผู้คนไม่มีใดเกินเจ้าสำนักทุกรุ่นของวัดเสียวลิ้มยี่ จากการผลัดเปลี่ยนเจ้าอาวาสมาเป็นจำนวนสามสิบสามรุ่นแล้วแทบปราศจากผู้ไม่ลุ่มหลงงมงายในคำสวดสี่ประโยคนี้ ที่หอไตรของวัดเสียวลิ้มยี่ก็มีคัมภีร์ที่ว่าด้วยคำสวดสี่ประโยคนี้อยู่ถึงครึ่งหนึ่งของไตรปิฎกพระธรรมคำสอน
ในบู๊ลิ้มนั้น ยิ่งกังวลสนใจไปกว่า กระทั่งมีผู้ร้อยกรองเป็นเพลงให้ร่ำร้อง จนรู้ทั่วทุกหัวระแหงในแผ่นดิน
คลายคำสวดตักม้อได้
ภูตผีกลายเป็นเซียนไป
มนุษย์เข้าสู่สุดอัจฉริยะ
ดื่มโลหิตอสูรราชันย์ได้ง่ายดาย !

ปริศนา ! คำสวดบรมาจารย์ตักม้อ นับเป็นปริศนาที่ติดต่อมาด้วยเวลาพันปี ?
ไขความคำสวดบรมาจารย์ตักม้อได้แล้ว เหตุไฉนยังต้องไปดื่มโลหิตราชันย์อสูร ? ! …….

อ้างอิง : อสูรจอมราชันย์ เล่ม 1 แปลโดย ว. ณ เมืองลุง สนพ. ประพันธ์สาส์น 2509